Minder werk in de badkamer
Als ik een jongen was geweest dan zou ik altijd overal op tijd komen. Want als ik een jongen was geweest dan had ik niet hoeven dealen met irritante zaken als haar, make-up, benen scheren, nagels lakken en meer van dat. Mijn ochtendritueel is altijd de schuld van mijn eventuele te late aanwezigheid en dat komt omdat je gewoon zo vreselijk veel moet dóen voordat je fatsoenlijk de deur uit kunt. Onder de douche haren wassen, eerst shampoo dan conditioner. Dan nog wat douchegel voor een zacht huidje en reiniger voor je gezicht en indien nodig een scheermes ergens overheen. Dan daarna, bodylotion op het hele lijf, serum en dagcrème op het gezicht, een goedje in haar en deo onder de armen. Kleren aan (dat alleen al kan nogal een episode zijn) en dan, de make-up. Foundation, poeder, wenkbrauwen, mascara, rouge, pfff man het is een gedóe.
Vinden wij allemaal hier op de redactie, de enige die altijd helemaal gedaan het kantoor binnenwandelt is May en we vragen ons allemaal af hoe ze dat toch in godsnaam voor elkaar weet te krijgen. Er was een tijd dat ik dacht dat wimperextensions een heel goed idee waren, want dat zou me zeker 10 minuten schelen in de ochtend. Ik heb van nature vrij lange wimpers maar om die in de mascara te zetten is nogal een tijdrovend werkje en met die nepwimpers hoef je niets nada nopes te doen want je hebt wimpers tot in de hemel. Duurt ruim een uur voordat die er allemaal, haartje voor haartje, in zijn gezet maar eenmaal klaar heb je een blik waar geen Maybeline-mascara tegenop kan.
Na twee weken vallen die dingen alleen weer uit en dan begint de ellende. Je moet weer terug naar je wimperdame, weer een uur liggen, en de laatste dagen voor je je nieuwe set wimpers krijgt loop je met een heel zielig half uitgevallen ooglid met daarop nog 4 neppers en dat is eigenlijk gewoon geen gezicht. Daar komt nog bij, ik zag mijn echte wimpers met de week slechter worden. Korter, minder, ze vielen gewoon uit. “Dat kan niet” zei de wimpervrouw maar toch, het was echt zo. Logisch ook wel, je plakt lijm op je tere wimperhaartjes die zó sterk is dat ‘ie 2 weken blijft zitten, dat kan ook gewoon niet goed zijn. Nu ga ik dus weer nepwimperloos door het leven en dat bevalt redelijk, alleen zonder mascara zie ik eruit als iets dat al een jaar geen zon heeft gezien en eigenlijk kan ik me dan niet in het openbaar vertonen.
Ook zo’n valkuil, extensions. Een vriendin van mij met lang goed blond haar bedacht om er een paar matten nephaar in te hangen want “anders heb ik zo’n dun staartje en bovendien wil ik in de ochtend zo min mogelijk aan m’n haar doen.” Om die reden heeft ook zij de nepwimpers (“het kan me niet schelen dat m’n echte wimpers ervan uitvallen en oh dat ontstoken ooglid ja boeie”) maar het probleem met extensions is dat die dingen júist heel veel tijd eisen. Je moet ze elke ochtend doorborstelen en goed verzorgen en weet ik veel, het is gedoe. Daarnaast moeten ze eens in doe zoveel tijd worden ‘opgehesen’ en als je dat niet doet kan het geheel een nogal onverzorgde droge toestand worden. Vriendin heeft schijt aan alles en roept rustig dat ze er nog meer matten bij wilt, en ik krijg maar niet in haar hoofd dat ze die dingen juist de deur moet wijzen.
Ding is, het lijkt allemaal heel handig, nephaar en nepwimpers, maar in de realiteit kost het juist alleen maar meer tijd. Ik ga mezelf nu verdiepen in BB en CC crèmes, die met minimale moeite maximaal effect zouden moeten geven. En misschien, heel misschien, kom ik dan ooit net zo verzorgd en gedaan de redactie oplopen als onze May.
